Ísklifur
Við fengum bestu daga ferðarinnar á Seyðisfirði eftir nokkra blautviðrisdaga þar sem við klifruðum nokkrar leiðir en náðum þó ekki að klára mixleiðina í Gufufossi sem við reyndum við á bleytutímanum fyrripart vikunnar. Það verkefni bíður bara betri tíma, en við kröfsuðum klettana þar duglega og rifum niður næstum allar axafestur sem voru til staðar í berginu.
En á Miðvikudeginum var komið fínasta veður og ákváðum við þá að fara í flotta íslínu efst í fjöllunum sem við höfðum ekkert séð í votviðrinu dagana á undan eftir að hafa skannað fjörðinn. Leiðin sem við fórum í nefndum við ElGrillo, WI4+ ~90m og er í Goðabotnum í Strandatind.
Þrár hreinar ísspannir, og í fyrsta millistansi vorum við í þessum fína íshelli í skjóli fyrir ísköldu rokinu.
Það hefur verið svona -15°c þegar við klifruðum þetta og fengum við allir að finna duglega fyrir naglakuli og íshruni þar sem ísinn var heldur stökkur sumsstaðar. Gummi fékk góða ísklumpa yfir sig í síðustu spönninni, einn í hjálminn og annan í öxlina en axlarólin á bakpokanum er grunuð um að hafa spillt fyrir góðum slysamöguleika þar.
Leiðin tók góðan tíma og aðkoman tók mun lengri tíma en við ætluðum þar sem við þurftum að synda gegnum nýjan púðursnjó undir leiðinni. Við komum alsælir, kaldir, hressir og sársvangir niður í bæ um 9 leitið búnir að síga og ganga niður í myrkri og sumir ansi reynslumeiri eftir daginn. Á móti okkur tók Árni pabbi Óðins með fullt mót af ofnbökuðum fisk. Þetta var auðvitað eins og að koma með kjöt í karrý til 3. heimsríkis enda vorum við ekkert búnir að éta nema morgunmat og nokkrar kexkökur á mann allan daginn. En eftir þessa ferð erum við allir búnir að "prufa" að detta í leiðslu.
Á Seyðisfirði voru fínustu ísaðstæður og á fimmtudeginum fóru fram klifraraútskipti þar sem Óðinn flaug heim og í hans stað kom Davíð Jón. Við héldum aftur á Seyðisfjörð og fengum með okkur góðan gest frá Egilsstöðum, en það var Eiríkur Dúi, gamall félagi úr bænum sem er fluttur austur. Við klifruðum nýja leið, Ókindina WI4 ~40m sem er í gili rétt ofanvið bæinn, beint fyrir ofan Björgunarsveitarhúsið. Leiðin er í tveim kertum og snjóbrekku á milli þannig að klifrið sjálft summast ekki nema í rétt um 30m.
Það voru svo hálfgerð mistök að fara suður eftir þennan dag þar sem ísaðstæður voru fínar þarna fyrir austan, þó veðrið ætti að vera aðeins skárra sunnanmegin. Við hefðum betur geta farið norður aftur og kíkt í Köldukinn sem var orðin frosin aftur eftir hlákuna helgina áður, ísinn hefur semsagt lifað hitann af og var kominn aftur með límingu og styrk sem hann þarf til klifurs.
En á Miðvikudeginum var komið fínasta veður og ákváðum við þá að fara í flotta íslínu efst í fjöllunum sem við höfðum ekkert séð í votviðrinu dagana á undan eftir að hafa skannað fjörðinn. Leiðin sem við fórum í nefndum við ElGrillo, WI4+ ~90m og er í Goðabotnum í Strandatind.
Þrár hreinar ísspannir, og í fyrsta millistansi vorum við í þessum fína íshelli í skjóli fyrir ísköldu rokinu.
Það hefur verið svona -15°c þegar við klifruðum þetta og fengum við allir að finna duglega fyrir naglakuli og íshruni þar sem ísinn var heldur stökkur sumsstaðar. Gummi fékk góða ísklumpa yfir sig í síðustu spönninni, einn í hjálminn og annan í öxlina en axlarólin á bakpokanum er grunuð um að hafa spillt fyrir góðum slysamöguleika þar.
Leiðin tók góðan tíma og aðkoman tók mun lengri tíma en við ætluðum þar sem við þurftum að synda gegnum nýjan púðursnjó undir leiðinni. Við komum alsælir, kaldir, hressir og sársvangir niður í bæ um 9 leitið búnir að síga og ganga niður í myrkri og sumir ansi reynslumeiri eftir daginn. Á móti okkur tók Árni pabbi Óðins með fullt mót af ofnbökuðum fisk. Þetta var auðvitað eins og að koma með kjöt í karrý til 3. heimsríkis enda vorum við ekkert búnir að éta nema morgunmat og nokkrar kexkökur á mann allan daginn. En eftir þessa ferð erum við allir búnir að "prufa" að detta í leiðslu.
Á Seyðisfirði voru fínustu ísaðstæður og á fimmtudeginum fóru fram klifraraútskipti þar sem Óðinn flaug heim og í hans stað kom Davíð Jón. Við héldum aftur á Seyðisfjörð og fengum með okkur góðan gest frá Egilsstöðum, en það var Eiríkur Dúi, gamall félagi úr bænum sem er fluttur austur. Við klifruðum nýja leið, Ókindina WI4 ~40m sem er í gili rétt ofanvið bæinn, beint fyrir ofan Björgunarsveitarhúsið. Leiðin er í tveim kertum og snjóbrekku á milli þannig að klifrið sjálft summast ekki nema í rétt um 30m.
Það voru svo hálfgerð mistök að fara suður eftir þennan dag þar sem ísaðstæður voru fínar þarna fyrir austan, þó veðrið ætti að vera aðeins skárra sunnanmegin. Við hefðum betur geta farið norður aftur og kíkt í Köldukinn sem var orðin frosin aftur eftir hlákuna helgina áður, ísinn hefur semsagt lifað hitann af og var kominn aftur með límingu og styrk sem hann þarf til klifurs.
