Þar sem Arnar og Gummi hafa verið að hlaupa á náttúrustígum undanfarið fékk Gummi snemma þann draum að hlaupa umhverfis Langasjó í sumar. Það að hann rófubeinsbrotnaði við að renna sér niður snjóskafl við aukastörf á Birnudalstindi í byrjun júní setti þó strik í reikninginn, en loksins lagaðist hann upp úr miðjum júlí og gat farið að hreyfa sig aftur.
Eftir nokkra æfingatúra í lok sumarfrís kom góð veðurspá fyrir laugardaginn 11. ágúst á Hálendinu og þá var annaðhvort að skella sér eða sleppa þessu. Hinsvegar var ákveðið, bæði vegna hlaupaforms, tíma félagans og veðurspárinnar að taka bara hálfan hringinn, eða fjallgarð Fögrufjalla sem liggur suðvestan megin við Langasjó endilangan.

Með í för var einn af þjálfurum Náttúruhlaupa, Birkir Már Kristinsson sem var alveg til í að prófa einhverja nýja leið og slóst í för með Gumma.
Foreldrar Gumma, Jón og Guðrún keyrðu okkur norður fyrir Langasjó þar sem við gistum í tjöldum og lögðum svo af stað morguninn eftir við norðurenda vatnsins sem er rétt við enda Vatnajökuls, eða við kverk Skaftárjökuls og Tungnaárjökuls. Seinna þann dag hittumst við svo aftur við suðurenda vatnsins undir Sveinstindi.

Það var góð tilfinning að leggja af stað um kl. 8:40 upp stíginn um Fögrufjöll eftir að hafa borðað morgunmat og pakkað niður tjaldbúðunum. Fyrstu skrefin einkenndust af spenningi fyrir því sem koma skyldi, og vorum við að vona að það yrði bjartur dagur þar sem þoka hafi gert vart við sig kvöldið áður þegar við vorum að koma á náttstað.
Eftir aðeins um 2,5km er komið að útfallinu, magnaður staður með náttúrulegum útsýnispalli við brúnina. Þetta er eini staðurinn sem vatn rennur úr Langasjó og er hún ekki svo vatnsmikil að einfalt er að vaða hana litlu neðar. Gummi hafði prófað að vaða ána við Stöng skömmu áður og verið ósáttur við skóna hversu þungir þeir urðu á eftir. Raunin varð reyndar sú að nú fór hann úr sokkunum og óð "berfættur" í skónum þar sem hann var í þykkum sokkum. Þetta reyndist mun betur og eftir smá hlaup á eftir vaðinu voru skórnir orðnir svo gott sem þurrir og þá fór hann í sokkana aftur án vandræða.
Við útfallið hittum við einnig stelpu sem var ein á leið sinni umhverfis Langasjó, en gaman er að hitta ferðalanga á svona leið sem er nokkuð fáfarin.

Ekki löngu eftir að komið er yfir vaðið er farið yfir háls þar sem aurar Skaftár koma í ljós. Mun minna vatn var í henni nú en um síðustu helgi þegar hlaup rann úr Skaftárkötlum eins og frægt er orðið. Það var mjög flott að sjá yfir Skaftána og aurana sem hlaupið skildi eftir aðeins viku fyrir hlaupið.

Áfram hélt leiðin og við tókum smá útúrdúra til að kanna landslagið, taka myndir og njóta þess sem náttúran þarna býður upp á. Fljótlega komumst við inn í dal sem liggur um miðjan fjallgarð Fögrufjalla og þar eru nokkur vötn. Þessum dal var fylgt eftir stígnum og er hlaupið helst á mosastíg, lausum sandi og fjörum vatnanna.
Á einum slíkum stað var tekin jarðtenging að hætti Gunnars, hlaupaþjálfara Náttúruhlaupa. Kyrrðin, náttúran og veðrið gerði þessa jarðtengingu einstaklega góða.

Fljótlega eftir að komið var í dalinn blasti Sveinstindur við. Ekki fór á milli mála hvaða tindur þetta var enda reisulegur með eindæmum. Hinsvegar var það fyrsta sem fór í gegn um hugann, var hversu langt hann var í burtu, en hann stendur við enda leiðarinnar.
Þegar áfram var haldið, sáust bæði nýjir flotir staðir og alltaf nálgaðist Sveinstindurinn hægt og rólega.

Við lokapart leiðarinnar er komið að svokölluðu Fagralóni, en það liggur samsíða Langasjó og hlupum við á milli þeirra í fjöru Langasjós og niður að Sveinstindi.
Þegar komið var að veginum hittum við Jón og Guðrúnu aftur og þaðan héldum við að þjónustuhúsi Vatnajökulsþjóðgarðs þar sem við fengum okkur síðbúinn hádegismat til að sækja smá orku fyrir Sveinstind, en honum er ekki hægt að sleppa í svona frábæru skyggni, þó svo að þreyttir fætur Gumma fóru ekki sérstaklega hratt upp Sveinstind, hafðist það á rúmum hálftíma.
Á toppnum sést stór hluti hlaupaleiðarinnar, Geitlandsjökull og Langjökull í Vestri, Hrútfell á Kili, Kerlingafjöll, Hofsjökul með Hásteina, Arnarfellin og Miklafell, Tungnafellsjökull, Hágöngur, Bárðarbunga og Vatnajökull til austurs. Ekki sást í Öræfajökul eða Mýrdals- og Eyjafjallajökul þar sem komin voru ský í suður- og vesturátt. Gaman var einnig að sjá Tröllhamar rétt sunnan megin við fjallgarðinn, en það er hár klettur sem stendur að Skaftá sunnan megin.

Hlaupaleiðin reyndust vera 24km með um 422m heildarhækkun. Þetta tók okkur 5klst og 15 mínútur með öllum myndastoppunum sem voru þónokkur. Það sem stendur upp úr eru náttúrumyndanir sem eru á leiðinni í bland við frábært veður sem við fengum. Leiðin er ekki sérstaklega erfið, en örfáir staðir henta kannski ekki lofthræddum ásamt því nokkrir staðir kalla á klöngur í stórgrýti á smá köflum.
Fyrir áhugasama skal hafa í huga að ekki er farsímasamband á leiðinni og því er öruggast að ferðast í hóp, en það þarf oft að leita upp á fjallstindana til að ná sambandi, en það skánar aðeins þegar komið er að Sveinstindi.

Fyrir þá sem hafa áhuga á að komast af stað í þessu sporti er hægt að fara á námskeið hjá Náttúruhlaupum en Gummi og Addi hafa verið að hlaupa með þeim undanfarna mánuði.