Eftir Matterhorn tilraunina þar sem ég varð veikur og við náðum ekki toppnum fórum við næst til Chamonix, þar lagðist pabbi í veikindi, og útilokaði allar ferðir í nokkra daga. Ég var nú mikið að spá í að smella mér bara sjálfur eitthvað uppí fjöllin, en hætti við því ég hélt að hann væri alltaf að lagast.

Þetta endaði allt með því að við ákváðum að fara eftir nokkra veikindadaga á Tacul tindinn, en við fórum aldrei alveg upp þann tind í fyrra þegar við fórum á Mt. Blanc.

Þetta var ágætis dagsferð, fórum snemma með kláfnum uppí Aig. du Midi og gengum upp Tacul, efst í honum eru léttir klettar sem þarf aðeins að brölta upp.

þegar við komum á toppinn var nú einhver gaur bara að leggja sig þarna uppi ( í 4248m hæð...) skildi nú ekki hvurn andskotann hann væri nú að spá, en þetta er svona... mikið af liði til..

Ferðin þarna upp gekk mjög vel, enda geggjað veður og færið algjör snmilld. Það var eiginlega of heitt.. Sérstaklega miðað við hvernig þetta var í fyrra hjá okkur, en á var manni skítkalt í dúnúlpunni, þykkum ullasokkum og öllu dressinu!

Myndir

Svona lítur þetta út núna þar sem maður kemur útá hrygginn hjá Aguille du Midi.. Svalirnar eru horfnar og kominn
myndarleg sprunga þar.
Hérna er maður kominn aðeins í jaðrinn á Tacul skriðjöklinum.
Jökullinn er núna auðvitað allt öðruvísi en hann var þegar ég fór þangað í fyrra... en það er alltaf gaman að koma á jökla.
Í hlíðunum... neðarlega minnir mig.
Flottur jaki... stærðarhlutföllin sjást aðeins þarna m.v. gaurinn...
Smá pása...
Smá panorama.... Hérna sést í toppinn, uppá klettinum þarna.
Pabbi á toppnum.
Og svo ég auðvitað... og með Mt. Blanc og Mt. Maudit í baksýn...
panorama á leiðinni niður.
Flott litaskil þarna í jöklinum fyrir neðan Cosmiques hut.
Líka hægt að fara í klettaklifur!
Alveg að komast uppað Aiguille du Midi... flottar sprungur sem opnast þarna á sumrin!
Hérna sést svo aftur þar sem svalirnar voru...